دانشکده علوم توانبخشی

تاریخچه گروه کار درمانی

   کاردرمانی یا Occupational Therapy به معنی علم و هنر استفاده از فعالیت های هدفمند بمنظور درمان می باشد. پیشکسوتان کاردرمانی معتقد بودند که فعالیت و کار سلامت جسم و روان آدمی را تحت تأثیر می دهد از این رو آنان پیشنهاد کردند که با استفاده از فعالیت های هدفمند خاص می توان به مددجویان دچار مشکلات جسمی، ذهنی و روانی کمک کرد که از این طریق به حداکثر توانمندی های عملکردی و استقلال فردی خویش بخصوص در فعالیت های روزمره زندگی خویش دست یابند.  کاردرمانگران به منظور بهبود مهارتهای حرکتی، فعالیت های روزمره زندگی (شامل خوردن و آشامیدن، لباس پوشیدن، بهداشت، توالت کردن و فعالیت های بازی کردن) مهارتهای دهانی، حرکتی و همچنین استفاده مددجویان از وسایل کمکی و تطبیقی از مجموعه ای از روشهای ارزیابی، درمان و مداخله استفاده می نمایند. آنان با استفاده از آزمون های استاندارد شده و غیر استاندارد شده، مصاحبه با والدین مددجویان، مشاهده مددجو در محیط های متفاوت و مشورت با افراد تأثیرگذار در زندگی مددجو اقدام به جمع آوری اطلاعات لازم در خصوص او می نمایند و سپس براساس نتایج بدست آمده از این ارزیابی ها برنامه درمانی خود را مشتمل بر دو بخش اهداف کوتاه مدت و بلند مدت طراحی می نمایند. کاردرمانگران تلاش می کنند ضمن یک نگاه واقعی به توانمندی ها و ناتوانائی های مددجو با بهره گیری از سیر تکاملی مددجو، عادات و علایق او را متناسب با سطح فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و فردی زندگی او در طراحی فعالیتهای درمانی خویش مشارکت دهند. گروه آموزشی کاردرمانی دانشکده علوم توانبخشی از سال 1384 با دو عضو هیات علمی شروع به کار کرده و در سال 1385 اولین دوره دانشجو خود را در مقطع کارشناسی پذیرش نموده است. این گروه در حال حاضر 7 عضو هیات علمی دارد که شامل 2 استادیار و 4 مربی می باشد. از سال 1399 مقطع کارشناسی ارشد ناپیوسته مدیریت توانبخشی زیرمجموعه مقاطع تحصیلات تکمیلی گروه آموزشی کاردرمانی قرار گرفت.